Antun Branko Šimić
Antun Branko Šimić (1898–1925) jedan je od najznačajnijih hrvatskih ekspresionističkih pjesnika. Rođen je u Drinovcima (BiH), školovao se u Širokom Brijegu, Mostaru i Zagrebu, gde je rano počeo da piše i uređuje književne časopise (Vijavica, Juriš). Njegovo književno stvaralaštvo je kratko, ali izuzetno uticajno, jer je u hrvatsku poeziju uneo modernističke i ekspresionističke elemente. Umro je od tuberkuloze u 27. godini.
Šimić je bio pesnik, esejista, književni kritičar i prevodilac. Njegova najpoznatija zbirka Preobraženja (1920) donosi sažetu, ritmičnu poeziju snažnih emocija, u kojoj preovladavaju motivi smrti, prolaznosti, umetnosti i čovekove unutrašnje borbe. Njegov poetski izraz karakteriše slobodan stih, sažetost i ekspresivnost.
Najpoznatije pesme: Opomena, Pjesnici, Smrt i ja, Moja perobraženija, Hercegovina...
Bibliografija:
Preobraženja (1920) – jedina objavljena zbirka za njegovog života; Kritički i esejistički tekstovi objavljeni u časopisima (Juriš, Vijavica); Posthumno objavljeni tekstovi i sabrana dela.
Šimićev doprinos hrvatskoj književnosti ostao je neizbrisiv, a njegova poezija i dalje nadahnjuje mnoge generacije pjesnika.
Titel im Angebot
Pjesme
A selection of poetry by the most important Croatian modern poet. Šimić was the leader of expressionism in Croatian literature, and his poetry is characterized by strong emotions, original expression and philosophical reflections on life, death and art.
