Poetizam stripa

Ignjatović posmatra strip kroz prizmu poetike, ističući njegovu sposobnost kombinovanja vizuelnih i verbalnih elemenata u stvaranju složenog umetničkog izraza. Analizira strip kao sintezu književnosti, likovne umetnosti i filma, ističući njegovu narativnu snagu i specifičnost sekvencijalne forme.

Autor istražuje istoriju stripa, od ranih oblika poput hijeroglifa i antičkih frizova do modernih stripova, poput „Žutog deteta“, koji uvodi govorne mehuriće. Posebna pažnja posvećena je stilskim karakteristikama stripa, kao što su ikonični, indeksalni i simbolički znaci, i njihovoj ulozi u stvaranju značenja. Ignjatović razmatra odnos stripa sa drugim umetnostima, posebno književnošću, ističući njegovu sposobnost da prenese složene ideje kroz jednostavan, ali moćan vizuelno-tekstualni jezik.

Knjiga takođe razmatra društveni kontekst stripa, njegovu popularnost i ulogu u kulturi, posebno u kontekstu bivše Jugoslavije. Ignjatović se zalaže za prepoznavanje stripa kao „devete umetnosti“, suprotstavljajući se predrasudama koje ga klasifikuju kao manje vredan oblik izražavanja. Kroz analizu dela autora poput Zagora i Alana Forda, autor pokazuje kako stripovi mogu biti nosioci dubokih estetskih i društvenih poruka.