Dragoslav Srejović

Dragoslav Srejović (Kragujevac, 8. oktobar 1931 — Beograd, 29. novembar 1996) je bio istaknuti srpski arheolog, istoričar umetnosti i kulturni antropolog. Studije arheologije završio je 1954. godine na Filozofskom fakultetu u Beogradu, gde je i doktorirao 1964. godine sa tezom o neolitskoj i eneolitskoj antropomorfnoj skulpturi u Jugoslaviji. Od 1958. predavao je praistorijsku arheologiju na istom fakultetu, a 1970. postao je redovni profesor. Član je Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU) od 1974. godine, a od 1994. godine je potpredsednik SANU.

Srejović je vodio arheološka istraživanja na 67 lokaliteta u Srbiji, Bosni i Crnoj Gori, uključujući Lepenski Vir, Vlasac, Gamzigrad (Feliks Romulijana), Šarkamen i Divoštin. Njegovo najpoznatije otkriće je lokalitet Lepenski Vir, koji je predstavio kao jedinstvenu mezolitsku kulturu sa monumentalnom plastikom.

Objavio je više od 200 naučnih radova, preko 20 monografija i desetine kataloga. Među najznačajnijim delima su: Lepenski vir (1969), Prva evropska monumentalna skulptura (1972), Rečnik grčke i rimske mitologije (1979, sa A. Cermanović-Kuzmanović) i Leksikon religija i mitova antičke Evrope (1992).

Za svoj rad dobio je brojne nagrade, uključujući Oktobarsku nagradu grada Beograda (1977) i Sedmojulsku nagradu SR Srbije. Svojim istraživanjima i publikacijama značajno je doprineo razumevanju praistorijskih kultura Balkana i ostavio neizbrisiv trag u arheološkoj nauci.