Branko Kralj

Rukometaš, fudbaler i harmoničar (Zagreb, 10. III 1924 — Zagreb, 18. KSII 2012). Gimnaziju je završio u Zagrebu 1944. i studirao na Ekonomskom fakultetu 1959. Sportsku karijeru u rukometu započeo je kao golman u HŠK »Concordia« 1937. godine, zatim je bio golman u Prvom hrvatskom građanskom sportskom klubu i RK. »Zagrebu« te u reprezentaciji NDH i Jugoslavije. Istovremeno je bio i fudbalski golman HŠK »Konkordija« 1942–45, klubova »Borac« 1945–48, »Zagreb« 1948–51. i 1951–57. „Dinamo“, sa kojim je osvojio državno prvenstvo 1954, a reprezentaciju 1954-55. Bavio se i sportskim novinarstvom (Dinamo na četiri kontinenta. Zagreb 1955; Vratari koji se pamte. Zagreb 1959), bio je komercijalni direktor i urednik u Sportskom forumu (1962–71) i saradnik Povijesti sporta (1980). — Prvi je uveo harmoniku u džez muziku kod nas, a osnovao i upravljao pod svojim imenom 1938–41. Kvintet, 1946–48. Trio (harmonika, gitara, kontrabas ili klarinet) i 1957–68. Harmonica kuintet. Godina Godine 1995. osnovao je bend Branko Kralj & Trio (gitare A. Bubanović i M. Matišić, kontrabas M. Prohaska), sa kojim je snimio CD Moja usna harmonika (Orfej, 1997). Svirao je i u bendovima drugih džez muzičara (B. Petrović), a snimio je ploču sa ansamblom Tomice Simovića, Branka Kralja. Harmonika (Produkcija gramofonskih ploča RTV Beograd, 1962). U Ozvučenju Hrvatskog radija sačuvano je oko 70 njegovih snimaka sa različitim kompozicijama i četiri snimka njegovih džez kompozicija. Pisao je i o džez muzici (Globus, 1947–48), bio je saradnik i autor radio-emisije Radio-Zagreba Govorimo o jazzu 1964–66. Autor je priručnika za dijatonsku i hromatsku harmoniku Moja usna harmonika (Zagreb 1994). Bio je predsednik Zagrebačkog džez kluba Hrvatskog društva kompozitora 1990-99. Dobitnik statusne zlatne plakete za ukupan doprinos hrvatskoj džez muzici 1997. — Bio je predsednik organizacionog odbora Izložbe inovatora Hrvatske (INOVA) od 1978, Saveza inovatora Zagreb 1979–83. a Hrvatska 1983–87. i Hrvatske nacionalne tehnike od 1987. (od 1992. Hrvatska zajednica tehničke kulture; doživotni počasni predsjednik od 1994.). Učestvovao na brojnim skupovima o inovatorskoj delatnosti i izradi Zakona o tehničkoj kulturi 1980. godine, zalagao se za stvaranje hrvatskog patentnog sistema i doprineo profilisanju Državnog zavoda za patente. Suinicijator, član uređivačkog odbora i saradnik časopisa Inventivni radnik (1982–87). Za doprinos tehničkoj kulturi dobio je nagrade „Faust Vrančić“ i „Dr. Oton Kučera“ 1996. Objavljena sećanja (Da bi reč rekel. Zagreb 2004).