Crvena lisica
Roman (prvobitno naslovljen „Ni san ni java“, 1958) istražuje granice između sna i jave kroz priču o lovcu Ivanu Tintoru. Kao deo Horvatove faze intimističke proze, delo slavi lepotu prirode kao utočište od traume, podsećajući nas na prolaznost snova i
Nakon rata, Tinter se povlači u idilične pejzaže šume, simbola izgubljene arkadijske bezbrižnosti pod zaštitom boga Dajboga. Njegova potraga za legendarnim jelenom, metaforom za „jelena života“, isprepletena je sa sećanjima na ratne strahote i gubitak ljubavi prema Heleni, koja ga proganja poput opsesije tugom.
U šumi, gde životinje poput jelena i lisica otelotvoruju poetske motive, Tinter koleba između pucanja i posmatranja, izazivajući dramatične unutrašnje sukobe. Idila šume postaje upozorenje na rat, a rat, sanjajući o miru – radost je zarobljenik tuge. Početak ljubavi za mladu Anđu donosi isceljenje, ali ne briše prošlost. Horvat izbegava sociološke analize posleratnog perioda, fokusirajući se na panoramu prirode i unutrašnju refleksiju, gde tišina šume kontrastira sa bukom rata.
Stil je bajkovit i zabavan, sa uzdržanim pesničkim jezikom punim spontanih metafora, bez preteranih inovacija. Roman je hvaljen zbog svoje književne elegancije i autorovog talenta, ali kritikovan zbog nedostatka obrade društvenih pitanja.
Jedan primerak je u ponudi
