Nasljedne i rodbinske veze hrvatskih vladara i vladara Hrvatske od dolaska na Balkan do današnjeg Hrvatskog sabora

Margaritov stil je naučni, ali pristupačan, sa fokusom na vizuelna pomagala (drveta i dijagrame) umesto na narativnu prozu. Koristi primarne izvore kao što su hronike (npr. Toma Arhiđakon) i arhive (Hrvatski državni arhiv). Knjiga je značajna za hrvatsku istoriografiju, posebno u kontekstu 2003. godine (blizu 10. godišnjice nezavisnosti), gde služi kao argument za kontinuitet protiv „jugoslovenskih“ narativa. Kritičari (u specijalizovanim časopisima kao što je Istorijski zbornik) hvale je kao koristan alat za genealoške studije, upoređujući je sa delima Ferda Šišića ili Nada Klaića, ali kritikuju nedostatak novih arhivskih otkrića.