Vasko Popa

Srpski pisac (Grebenac kod Vršca, 29. juna 1922 – Beograd, 5. januar 1991), studirao u Beogradu, Bukureštu i Beču, diplomirao romanistiku na Filozofskom fakultetu u Beogradu (1949); bio urednik izdavačke kuće Nolit (1954–79). Od 1950. godine objavljuje pesme u Književnim novinama i Borbi. Pod uticajem narodne poezije i nadrealizma spojio je u svojim pesmama elemente groteske, fantazije i duhovitosti; teme pesama su nebeski i podzemni svetovi i mitovi iz podsvesti i svakodnevnog života. Spajanjem usmenog nasleđa, aforizama, poslovica i zagonetki, stvorio je moderan pesnički jezik, sažet i lapidaran. Za života je objavio osam zbirki, koje čine krug i nose znakove: Kora (1953), Nepočin-polje (1956), Uspravno nebo (1968), Uspravna zemlja (1972), Vukova sol (1975), Kuća u Middle of the Road (1975), Živo meso (1975) i Cut (1981); prevedeni su na pedeset jezika. Priredio je antologije narodnih pesama (Od zlata jabuka, 1958), poetskog humora (Urnebesnik, 1960) i poetskih vizija (Ponoćno sunce, 1962).