Odsustvo do buđenja
„Odsustvo do buđenja“ (1953) je debitantski roman Leona Urisa zasnovan na njegovom iskustvu u Drugom svetskom ratu kao pripadnika 6. marinskog puka.
Priča, delimično ispričana iz perspektive Meka, šefa komunikacija, i u trećem licu, prati grupu mladih američkih marinaca tokom Pacifičkog rata. Roman istražuje njihovu obuku, prijateljstva, ljubavi i bitke protiv japanskih snaga.
Glavni likovi su Deni Forester, idealistički mladić zaljubljen u Keti, i raznolika grupa marinaca, poput Endija Hukansa i L. K. Džounsa, koji se suočavaju sa surovostima rata. Roman detaljno opisuje iscrpljujuću obuku u kampovima za obuku, borbene operacije na ostrvima poput Gvadalkanala i Sajpana, kao i psihološke i emocionalne izazove vojnika. Uris prikazuje njihovu hrabrost, ali i njihov strah, gubitak i moralne dileme, dok naslov „Bojni poklič“ (prevedeno kao „Odsustvo do buđenja“) aludira na bekstvo od surove realnosti rata kroz duh zajedništva i unutrašnje snage.
Kroz dokumentarni stil, Uris verno beleži iskustva rata, naglašavajući bratstvo među vojnicima, ali i cenu rata. Roman, ekranizovan 1955. godine, slavi otpornost marinaca, a istovremeno otkriva besmislenost i traumu sukoba. Delo je postalo bestseler, učvršćujući Urisovu reputaciju majstora epske proze.
Knjiga se sastoji od dva toma.
Jedan višetomni primerak je u ponudi.
