Radomir Ivanović

Radomir V. Ivanović (Smonica, 28. avgust 1936 — Beograd, 20. novembar 2022) bio je srpski sveučilišni profesor, akademik i književni kritičar.

Radomir Ivanović je rođen 28. avgusta 1936. godine u selu Smonica kod Đakovice. Osnovnu školu je završio u Podgorici, nižu gimnaziju u Zmajevu (kod Novog Sada),a višu gimnaziju i Filozofski faklutet (Grupu za jugoslovensku književnost i južnoslovenske jezike) u Novom Sadu 1960. god. Doktorirao je na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu.

Radio je kao asistent, a kasnije kao docent i vanredni profesor na Filozofskom fakultetu u Prištini (Grupi za jugoslovenske književnosti i srpsko-hrvatski jezik). Radio je takođe i kao savjetnik u Republičkom sekretarijatu za obrazovanje i nauku SR Srbije u Beogradu. Od 1976. godine, pa do odlaska u penziju radio je kao redovni profesor na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, na kome je predavao Srpsku književnost 19. vijeka i Makedonsku književnost. Penzionisan je 2003. godine. Prve stručne i naučne radove počeo je objavljivati 1960. godine. Do danas je objavio preko 1600 radova, kao i preko 60 knjiga na srpskom i preko 12 knjiga na makedonskom jeziku. Radove je objavio u 164 publikacije na jezicima jugoslovenskih naroda i narodnosti kao i na nekoliko svjetskih jezika. Ivanovićevi radovi prevođeni su na: francuski, engleski, ruski, nemački, makedonski, albanski, turski, rumunski, jermenski, slovački, rusinski, bugarski, talijanski, grčki, španski i japanski jezik. Stvorio je obimno i značajno djelo iz oblasti književne teorije, kritike i esejistike. Po pozivu je držao predavanja na stranim sveučilištima i učestvovao u radu brojnih naučnih skupova iz oblasti filologije. Govori ruski i makedonski, a služi se njemačkim, slovenskim i bugarskim jezikom.

Osim književnom poviješću, teorijom i kritikom bavi se još i kazališnom teorijom i kritikom. Kao istaknuti pedagoški, znanstveni i kulturni radnik, akad. Ivanović je tokom proteklih desetljeća više puta nagrađivan značajnim društvenim nagradama i priznanjima.

Od 1991. godine Ivanović je redovni član Makedonske akademije nauka i umetnosti u Skoplju,a od 2000. godine i Crnogorske akademije nauka i umjetnosti u Podgorici. Član je Udruženja književnika Srbije, počasni član Društva pisaca Makedonije, stalni član-saradnik Matice srpske u Novom Sadu i počasni doktor znanosti Univerziteta „Sv. Kiril i Metodije“ u Skoplju.

2001. godine objavljena je knjiga-zbornik radova u počast akademiku Radomiru V. Ivanoviću, filozofski fakultet-ITP „Zmaj“, Novi Sad. Knjigu je uredio prof. dr Miodrag Radović, u kojoj je zastupljeno 36 suradnika koji su govorili o Ivanovićevom znanstvenom doprinosu. Godine 2003-2004. izdana su Ivanovićeva izabrana djela u sedam knjiga, a 2006. godine izabrana djela u osam knjiga.

Preminuo je 20. studenog 2022. godine u Beogradu.[2]

Najpoznatija književna djela:

Milutin Uskoković Romani Mihaila Lalića Poetika Koste Racina Poetika Blaža Koneoskog.- Beograd: Partizanska knjiga, 1982 Reč o reči : poetika Ace Šopova.- Beograd: Novo Delo, 1986 Poetika Slavka Janevskog.- Kraljevo: Slovo, 1989 Poetika Risa Ratkovića Njegošev poetski govor Pisci u problemi Književne paralele Poetika i kritika Od Njegoša do Lalića Retorika čovječnosti

Najpoznatije monografije:

Petar Drugi Petrović Njegoš Stefan Mitrov Ljubiša Marko Miljanov Popović Nikola Prvi Petrović Njegoš Dušan Kostić Anrićeva mudronosna proza Stvaranje i saznanje