Mozaici Rima – od trećeg do četrnaestog veka
Mozaici izvedeni u Rimu u periodu od 3. veka do renesanse spadaju u remek dela kasnog klasicizma i srednjovekovne umetnosti.
Neke od tih mozaika, kao što je Đotova čuvena Navičela, stvarali su umetnici koji su se uspešno izražavali u drugim medijima, ali većinu, uključujući i one najlepše, stvarali su umetnici čija imena nisu poznata.
Utvrđivanje autorstva i originalnog stila dodatno je otežano činjenicom da su mozaici često morali da se obnavljaju ili zamenjuju zbog oštećenja ili rekonstrukcije zgrade u kojoj su se nalazili. Ispitivanje njihove autentičnosti i nezavisnosti od uticaja vizantijske tradicije predmet je ove knjige. Pošto odgovori na ova pitanja u velikoj meri moraju da obuhvate njihov stil i tehniku, autorka najpre opisuje kako su napravljene i od kojih materijala; koje metode su koristili restauratori i u kojoj meri su sačuvali ili promenili prvobitnu ideju autora. Zatim detaljno opisuje pojedine mozaike, pokazujući razvoj stila i ikonografije. Analize i zaključci koje je izveo autor su zanimljive i veoma značajne. On pokazuje ne samo kako se stara rimska tradicija realističkog portretisanja održala do 9. veka, već i kako su rimski mozaici u sebi sačuvali zapadnjačku tradiciju koja nije bila provincijski izdanak vizantijske umetnosti kao što se ranije pretpostavljalo.
Valter Oakeshott, istaknuti istoričar umetnosti, poznat je po svojim delima: Klasične inspiracije u srednjovekovnoj umetnosti i Iluminatori Vincentijanske Biblije.
Jedan primerak je u ponudi
- Nedostaje omot
- Tragovi patine
