Djela Augusta Šenoe - Kanarinčeva ljubovca
"Kanarinčeva ljubovca" (1880) is a story by Šeno that is often cited as his most successful, that is, as one of the most mature of his realist works in general.
Iz sadašnjosti, priča se retrospektivno vraća u prošlost plemićke porodice Lenić Remetinski kroz priče poslednjeg potomka, starice Amalije. Novela govori o čestoj temi proze 19. veka, a to je opadanje plemstva tokom industrijske revolucije. Ovo je tema o kojoj se govori u većini dela iz realizma, ali i naturalizma, a ova priča ima karakteristike oba književna pravca. Njegovi stilski postupci naginju realizmu, ali su i dalje vidljivi tragovi naturalizma. To je najvidljivije u fizičkim i karakternim osobinama ljudi i opisima enterijera i eksterijera.
Priča je pisana u prvom licu, ali iz dve perspektive. Prvi pripada Senoi, kao glavnom pripovedaču. Druga perspektiva je perspektiva Amalije, koja svoj život pripoveda u prvom licu. Šenoa je gradski zvaničnik koji obilazi zgradu u kojoj živi starica da proceni da li zgradu treba srušiti. Igrom slučaja ulazi u staričinu sobu i sreće je.
Priča pripada društvenoj temi, ali sadrži i elemente istorijske fantastike, koja uzdiže hrvatsku istorijsku baštinu. Naime, Šeno se predstavlja kao veliki zaljubljenik u hrvatske starine, što je i bila glavna motivacija za pisanje pripovetke.
Više primjeraka je u ponudi
