Slobodan Žunjić
Slobodan Žunjić (Priština, 20. oktobar 1949 – Beograd, 9. mart 2019) je bio istaknuti srpski filozof, istoričar filozofije i prevodilac, poznat po svojoj erudiciji i doprinosu razumevanju antičkog i srpskog filozofskog nasleđa.
Studirao je filozofiju i klasične nauke na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, gde je diplomirao 1972. godine sa tezom „Elejska teorija bića“, za koju je dobio Oktobarsku nagradu. Na istom fakultetu je magistrirao i doktorirao, a kao Humbolt stipendista boravio je u Nemačkoj (Frajburg 1976, Tibingen 1982/83) i SAD (Filadelfija 1997/98).
Žunjić je dvadeset godina predavao antičku filozofiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu (1977–1997) i honorarno na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Prvi je 1990. godine u univerzitetsku nastavu uveo predmete vizantijske filozofije i hermeneutičke filozofije.
Njegova bibliografija obuhvata više od 30 knjiga, uključujući:
- Aristotel i henologija (1988),
- Fragmenti Eleonora (1984),
- Hajdeger i predsokratovci,
- četvorotomna studija Proročanstvo i suština – istorija konceptualne logike kod Srba (2013).
Takođe je prevodio dela sa grčkog, nemačkog i engleskog jezika, uključujući prevod Istorije filozofije Frederika Koplstona.
Slobodan Žunjić je ostavio dubok trag u srpskoj filozofiji, poznat po svojoj sposobnosti povezivanja različitih filozofskih tradicija i dubokom razumevanju filozofske misli.
Naslovi u ponudi
Istorija srpske filozofije
Slobodan Žunjić u svojoj knjizi Istorija srpske filozofije daje sveobuhvatan pregled razvoja srpske filozofske misli od srednjeg veka do kraja 20. veka. Rad obuhvata period od pismenosti Srba u srednjem veku do kraja 20. veka.
Martin Hajdeger i nacionalsocijalizam
Slobodan Žunjić, in his book Martin Heidegger and National Socialism (1992), explores in detail the connection between Martin Heidegger's philosophy and his involvement in the Nazi regime.