Strasti duše
U Strasti duše Rene Dekart istražuje ljudske strasti kao psihofizičke pojave koje povezuju um i telo. Strasti duše su Dekartov poslednji filozofski traktat, završen 1649. godine i posvećen princezi Jelisaveti od Češke.
Delo je strukturisano u tri dela: prvi deo se bavi osnovnim pojmovima duše i tela, drugi objašnjava poreklo i prirodu strasti, a treći analizira pojedinačne strasti i njihovu međusobnu dinamiku.
Dekart tvrdi da strasti nastaju iz pokreta epifize, koja služi kao centralna veza između duše (racionalne i nematerijalne) i tela (materijalnog). Duša prima uticaje od tela preko nervnih impulsa, koji se manifestuju kao osećanja i emocije. Strasti su, po njemu, važni pokazatelji koji pomažu duši da razume potrebe tela.
Među osnovne strasti Dekart navodi čuđenje, ljubav, mržnju, želju, radost i tugu, iz kojih proizilaze sve druge emocije. Iako su strasti pasivne jer nastaju u telu, duša ih može prepoznati, proceniti i steći neku kontrolu nad njima razumom i voljom. U tom smislu, racionalna kontrola nad strastima vodi do vrline i unutrašnje slobode.
Dekartova teorija predstavlja važan korak ka modernoj psihologiji i filozofiji emocija, jer pokušava da objasni složene odnose između tela i uma u kontekstu svakodnevnog ljudskog iskustva.
Jedan primerak je u ponudi
