Antun Branko Šimić
Antun Branko Šimić (1898–1925) jedan je od najznačajnijih hrvatskih ekspresionističkih pjesnika. Rođen je u Drinovcima (BiH), školovao se u Širokom Brijegu, Mostaru i Zagrebu, gde je rano počeo da piše i uređuje književne časopise (Vijavica, Juriš). Njegovo književno stvaralaštvo je kratko, ali izuzetno uticajno, jer je u hrvatsku poeziju uneo modernističke i ekspresionističke elemente. Umro je od tuberkuloze u 27. godini.
Šimić je bio pesnik, esejista, književni kritičar i prevodilac. Njegova najpoznatija zbirka Preobraženja (1920) donosi sažetu, ritmičnu poeziju snažnih emocija, u kojoj preovladavaju motivi smrti, prolaznosti, umetnosti i čovekove unutrašnje borbe. Njegov poetski izraz karakteriše slobodan stih, sažetost i ekspresivnost.
Najpoznatije pesme: Opomena, Pjesnici, Smrt i ja, Moja perobraženija, Hercegovina...
Bibliografija:
Preobraženja (1920) – jedina objavljena zbirka za njegovog života; Kritički i esejistički tekstovi objavljeni u časopisima (Juriš, Vijavica); Posthumno objavljeni tekstovi i sabrana dela.
Šimićev doprinos hrvatskoj književnosti ostao je neizbrisiv, a njegova poezija i dalje nadahnjuje mnoge generacije pjesnika.
Naslovi u ponudi
Pjesme
Izbor poezije najznačajnijeg hrvatskog modernog pesnika. Šimić je bio predvodnik ekspresionizma u hrvatskoj književnosti, a njegovu poeziju odlikuju jake emocije, originalan izraz i filozofska razmišljanja o životu, smrti i umetnosti.
Pjesme i eseji
Osim što je značajan kao pjesnik, Šimić je i jedno od najsnažnijih i najosobenijih pera hrvatske književne kritike. Ovaj izbor njegove poezije i eseja uredila je Vesna Krmpotić.
