Italo Calvino

Italo Kalvino (1923–1985) bio je italijanski pisac, esejista i novinar, rođen 15. oktobra 1923. u Santijagu de las Vegasu, Kuba, od oca agronoma i majke botaničarke. Porodica se vratila u Sanremo, Italija, 1925. godine. Nakon srednje škole, Kalvino se upisao na poljoprivredu u Torinu, ali je bio zainteresovan za književnost, film i pozorište. Čitao je antifašističke autore (Vitorinija, Ginzburga, Pavezea). Godine 1943. prešao je na Univerzitet u Firenci, a 1944. pridružio se partizanskom pokretu i Italijanskoj komunističkoj partiji. Diplomirao je književnost 1947. u Torinu, gde je započeo karijeru novinara.

Njegov prvi roman, „Put do paukovih gnezda“ (1947), neorealistički prikaz partizanskog života, doneo mu je priznanje. Nakon toga je usledila zbirka kratkih priča „Poslednji gavran dolazi“ (1949). Trilogija „Naši preci“ (1952–1959) – Vikont prepolovljen, Baron penjač, Nepostojeći vitez – alegorijski istražuje položaj intelektualca. Godine 1956. objavio je „Italijanske bajke“, zbirku narodnih priča. Šezdesetih godina 20. veka okrenuo se eksperimentalnoj književnosti: „Kosmički stripovi“ (1965) i „Ti sa nulom“ (1967) kombinuju nauku i fantaziju. Romani „Nevidljivi gradovi“ (1972) i „Ako jedne zimske noći neki putnik“ (1979) predstavljaju vrhunac postmodernizma, kombinujući narativnu igru i filozofsku refleksiju. Eseji poput „Američka predavanja“ (1988) definišu književne vrednosti: lakoću, brzinu, tačnost. Umro je 19. septembra 1985. u Sijeni od moždanog udara.