Osijek - urbanistički plan
Urbanistički plan Osijeka iz 1965. godine, koji je izradio Radovan Miščević zajedno sa svojim kolegama, jedan je od najznačajnijih planova u istoriji urbanog razvoja Osijeka.
Ovaj plan je bio odgovor na potrebe posleratnog urbanog razvoja grada, u kontekstu industrijalizacije i rasta stanovništva.
Plan je imao za cilj da integriše urbano jezgro Osijeka sa njegovim perifernim delovima, obezbeđujući uravnotežen razvoj. Poseban akcenat je stavljen na stvaranje funkcionalnog grada koji zadovoljava savremene potrebe industrije, stanovanja i javnih objekata.
Planiran je razvoj novih stambenih naselja, posebno na području tadašnjih prigradskih naselja. Tipični za ovaj period bili su višestambeni blokovi, što je bilo u skladu sa tadašnjim modernističkim trendovima u urbanističkom planiranju.
Radovan Miščević je bio poznat po svojim modernističkim pristupima urbanizmu, a plan za Osijek odražavao je aktuelne trendove urbanog planiranja u Jugoslaviji. Akcenat na funkcionalnosti, integraciji i očuvanju zelenih površina uklapa se u širu viziju urbanog razvoja tog perioda.
Iako je plan iz 1965. godine bio ambiciozan, njegov uticaj na današnji izgled Osijeka je značajan. Mnogi elementi tog plana integrisani su u kasniji razvoj grada, posebno u organizaciji stambenih zona i saobraćajne mreže.
Prilikom kreiranja i realizacije projekta, Miščević se kasnije opredelila između funkcionalističkog modela grada na reci i reke u gradu. „Odlučio sam se“, istakao je u jednom razgovoru, „za očuvanje prirodnih vrednosti i njihovo uključivanje u centar grada, za humanističko-sociološki i ekološki pristup oblikovanju celovite urbane i prirodne sredine“. Takav model podrazumeva uključivanje istaknutih istorijskih i kulturnih vrednosti, velikog parkovskog prostora, šetališta na levoj i desnoj obali, potpuno isključenje automobilskog saobraćaja, obala povezanih pešačkim mostom koji je već postao neodvojivi deo urbanog identitet grada“.
Jedan primerak je u ponudi
