7000 dana u Sibiru
Štajner je proveo dvadeset godina u najstrašnijim logorima u prostranstvima Sibira i ovoj knjizi iznosi svjedočanstva strašnih zločina što ih je počinio Staljin u ime komunizma.
7000 dana u Sibiru je autobiografski roman koji je 1971. napisao Karlo Štajner, objavio izdavačka kuća Globus u Zagrebu. U njemu Štajner opisuje kako je, iako je bio uvereni komunist, 1936. postao žrtva Staljinove velike čistke kada je uhićen u svom stanu u Moskvi i nevino osuđen isprva na deset, pa potom na dvadeset godina zatvora i rada u gulagu zbog izmišljenih optužbi da je bio "agent Gestapoa" zbog svoje austrijske nacionalnosti. U knjizi, Štajner detaljno opisuje bijedu, jad i krajnju okružnost života u sovjetskim logorima u kojima su se zatvorenici iskorištavali u najtežim fizičkim poslovima.
Štajner je prebačen na nekoliko lokacija, od Solovečkih otoka, preko Norilske pa sve do Maklakova u Sibiru, ali je izdržao zahvaljujući svojoj supruzi Sonji, koja ga je vjerno čekala sve to vrijeme sve do 1955. godine, kada su se ponovo sreli. Nakon Staljinove smrti i destaljinizacije, Štajner je oslobođen na slobodu i oslobođen svih optužbi 1956., nakon čega se vratio u Jugoslaviju, u Zagreb, gde je živeo sve do svoje smrti. Prema Štajneru, manuskript knjige je godinama čekao da se objavi, ali su u Jugoslaviji izgleda neki nastojali sprečiti objavljivanje: kada je poslao dve kopije romana u Zagrebu i Beogradu, obje su nestale. Ipak, nakopokon je dočekao objavljivanje knjige kada je Tito lično odobrio. Četiri godine nakon objave, knjiga je prevedena i na nemački i francuski jezik, dok je 2004. izdavačka kuća iz Honk Konga po prvi put izdala knjigu i na kineskom jeziku, koju je preveo Ši Čengtai.
4.6. 1972., 7000 dana u Sibiru je dobila nagradu redakcije Vjesnika "Ivan Goran Kovačić" za najbolju knjigu. Volfgang Leonhard navodi kako je Štajner dao detaljnu analizu sovjetske ekonomije koja je jedino funkcionisala zahvaljujući masovnom izrabljivanju miliona zatvorenika koji su praktični radili besplatno godinama. Takođe je razbio razne tabue, među njima i onaj kako je Staljin dao uhititi i njemačke i austrijske antifašiste te ih predati Hitlerovoj Nemačkoj. Najteže razdoblje doživjelo je tokom Drugog svjetskog rata, kada su sovjetski čuvari bili osobito okrugli, što je doseglo vrhunac kada je 2.9. 1942. strijeljano oko 400 zatvorenika, što se nazivalo „danima mesa“. Miljenko Jergović o romanu kaže da je „savršena antropološka studija, roman o dvadesetom vijeku, potvrda grandioznog zločina komunizma, koja iščezava poput fatamorgane, čime se na nju pokušaj pozvati antikomunistički šakali“.
Nema primeraka u ponudi
Poslednji primerak je nedavno prodat.
