Mi, djeca Solferina

Naslov potiče od bitke kod Solferina 1859. godine, gde su rođeni moderni ratovi, a porodična priča simbolizuje žrtve i herojstvo u vrtlogu istorije.

Hronika počinje u Gornjem Lapcu, gde su se preci – seljaci i trgovci – suočili sa osmanskim i habzburškim sukobima. Kroz dva veka i četiri kontinenta (Evropa, Amerika, Azija, Afrika), Mihovilović analizira sudbine: emigraciju, ljubav, zatvore, ideale i rastanak. Ključni likovi su Vilma Vukelić, hrabra žena koja preživljava ratove i zatvore, i njeni sinovi – novinari i borci – koji utiču na ishod Drugog svetskog rata, sarađujući sa antifašistima i partizanima.

Knjiga nije samo privatna priča, već je utkana u širi kontekst: od Napoleonovih ratova, preko Prvog svetskog rata i revolucija, do Hladnog rata i jugoslovenskog socijalizma. Autor, Vilmin unuk, koristi arhivska dokumenta, pisma i neisporučene poruke da bi rekonstruisao, mešajući novinarsku preciznost sa književnim talentom – poput trilera punog napetosti, čežnje i žrtve.

Teme su univerzalne: hrabrost pred nasiljem, porodična solidarnost u egzilu, uticaj velikih događaja na male živote. Mihovilović upozorava na zaborav: „U socijalizmu niste smeli da dodirnete Tita i Staljina, ali porodična istina otkriva ranu.“ Ova saga, hvaljena kao „fascinantna hronika“, podseća nas da su istoriju pisali obični ljudi – deca Solferina – čiji se tragovi teško otkrivaju.