David Albahari

Srpski književnik i prevoditelj (Peć, 15. III. 1948 – Beograd, 30. VII. 2023). U Zagrebu studirao anglistiku. Od početka 1970-ih do 1994. radio je kao urednik u više beogradskih i novosadskih izdavačkih kuća i časopisa (Vidici, Književna reč, Politika, edicija Prva knjiga Matice srpske). Jedan od najboljih srpskih poznavatelja suvremenih književnih praksi te osnivač i urednik časopisa za svjetsku književnost Pismo (1985–87). Židovskoga podrijetla, što je dijelom i tematski usmjerilo njegov opus, za života u Beogradu promovirao je srpsko-židovske pisce, a početkom 1990-ih pomagao je ratom pogođenoj sarajevskoj židovskoj zajednici. Od 1994. živio u Kanadi, no i dalje objavljivao na srpskome jeziku. Slojevita izraza i iznimna pripovjedačkog umijeća, uživa nepodijeljenu naklonost književne kritike i kultni status u publike te je među najistaknutijim suvremenim srpskim piscima. Objavio je više od deset zbirki priča, počevši od Porodičnog vremena (1973), djela djelomično autobiografskoga nadahnuća, što je trajno obilježje njegove poetike (od daljnjih zbirki ističu se Opis smrti, 1982; Pelerina, 1993; Neobične priče, 1999; Svake noći u drugom gradu, 2008; Male priče, 2013), petnaestak romana (Sudija Dimitrijević, 1978; Cink, 1988; Snežni čovek, 1995; Svetski putnik, 2001; Ludvig, 2007; Kontrolni punkt, 2011; Životinjsko carstvo, 2014) i šest knjiga eseja (Prepisivanje sveta, 1997; Dijaspora i druge stvari, 2008; Pamtivek, 2010). Prevođen je na više od petnaest jezika te nagrađen svim važnijim srpskim književnim nagradama, okušao se i kao pisac za djecu (Ni dana bez čuda, 2010) te dramatičar (Tri drame, 2013). Prevodio je s engleskoga (Saul Bellow, Vladimir Nabokov, Margaret Atwood, Isaac Bashevis Singer, Thomas Pynchon).

Citiranje: Albahari, David. Hrvatska enciklopedija, mrežno izdanje. Leksikografski zavod Miroslav Krleža, 2021. Pristupljeno 1. 11. 2023.