Seobe
Seobe (1929) istovremeno predstavljaju porodični roman tri lika i nacionalni roman o Srbima u Habzburškoj monarhiji u vrijeme Marije Terezije.
Poetičnim pripovijedanjem priča o sudbinama srpskog oficira Vuka Isakoviča, njegove žene i njegovog puka tokom vojnog pohoda 1744. godine razgranava se u povijest o općoj tragediji nepripadanja, o lutanju, potrazi za smislom i snovima o utočištu. Odmah po objavljivanju roman dobija nagradu SANU. Druga knjiga Seoba (1962) posvećena je seobi Srba iz Austrije u Rusiju 1752. godine. Kroz priču o oficirima Pavlu Isakoviču i njegovoj braći koji nastoje ukorijeniti se u novoj domovini uobličena je veličanstvena slika neostvarivosti sna o utočištu. U preplitanju živopisnih likova, prizora i događaja i smjenjivanju ironičnih, tragičnih, i grotesknih perspektiva ispisuju se najoriginalnije stranice u srpskoj pripovjednoj književnosti.
"Seobe su roman o zvezdi u beskrajnom, plavom krugu. Seobe su roman o čoveku koji je u ratu ostavio ženu i o ženi koja je tog čoveka čekala. Seobe su roman o ljubavi i roman o preljubi. Seobe su roman o nacionu što je ginuo po tuđoj volji i za tuđ račun. Seobe su roman o uzaludnosti ratovanja. Seobe su roman o sudbini pojedinca koji je verovao da postoji lepša i svetlija budućnost od one koja se nazirala u pomeranjima sadašnjosti. Seobe su roman o neusaglašenosti želje i cilja. Seobe su roman o otuđenju. Seobe su roman o večitoj želji da se ode daleko, jer su daljine uvek bezgranični prostori nade. Seobe su roman o žudnji da se ispuni praznina. Seobe su roman o beskrajnom, plavom krugu. U tom krugu, i danas treperi ona ista zvezda."
No copies available
The last copy was sold recently.
