Tibetanska knjiga mrtvih
Tibetanska knjiga mrtvih je ključno delo tibetanskog budizma, prevedeno iz originalne mahajana tradicije. Ovo izdanje je zasnovano na engleskom izdanju iz 1927. godine, koje su napisali Volter J. Evans-Venc i Lama Kazi Dava Samdup.
Knjiga je ritualni posthumni tekst, ali i vodič za žive, usmeren na duhovnu pripremu za smrt i razumevanje prirode svesti. Tekst opisuje bardo, prelazna stanja svesti između smrti i ponovnog rođenja, podeljena u tri faze: Čikai bardo (trenutak smrti), Čonjid bardo (iskustvo stvarnosti sa božanstvima) i Sidpa bardo (proces ponovnog rođenja). Služi kao „turistički vodič“ za dušu, upućujući je kako da prepozna iluzije i postigne oslobođenje (nirvanu) slušajući uputstva. Naglašena je filozofija budizma, posebno ideje o prolaznosti i nesvesnom, zajedno sa moralnim i ezoteričnim učenjima o ljudskoj prirodi.
Tekst je dopunjen drugim izvorima Bardo Todola (navedenim u zagradama) i uključuje tumačenja radi lakšeg razumevanja od strane zapadne publike. Sadrži predgovor Igora Uranića, ali i Jungov psihološki komentar. Namenjen je čitaocima zainteresovanim za budizam i ezoterizam, ali je kritikovan zbog Evans-Vencovog teozofskog tumačenja.
Jedan primerak je u ponudi
