Rakova obratnica
Ovo je optužba, kleveta, lična uvreda. Ovo nije knjiga, u običnom smislu te reči. Ne, ovo je neprekidna uvreda, pljuvanje u lice umetnosti, noga u turu protiv Boga, Čoveka, Sudbine, Vremena, Ljubavi, Lepote...šta god hoćete.
Od naizgled marginalnog književnog fenomena koji se čak i fizički pojavljuje van matice – u ozloglašenoj izdavačkoj kući Obelisk u Parizu – četrdesetogodišnji samouk objavljuje svoj prvi, šokantan, kvazi-autobiografski roman. Dakle, od autsajderskog viška ograničenog dometa, od anarhičnog, „asocijalnog“, individualističkog, skandaloznog gesta koji se pojavljuje u vreme kada je glavna moda zapadnjačkog književnog života „socijalna književnost“, Rak je postepeno, ali sigurno krenuo. ka centralnoj poziciji u domaćoj, američkoj književnosti, ušao je u književnu tradiciju kao jedan od glavnih naslednika i prenosilaca legitimne tradicionalne struje od Toroa i Vitmena do bitnika i Normana Mejlera. Pa, iako ne moramo da se slažemo sa američkim pesnikom Karlom Šapirom, koji je Milera 1960. godine nazvao „najvećim živim autorom”, niti sa samim Mejlerom, koji ga je nazvao „genijem” i tek nešto manjim Dostojevskim, danas svakako već sasvim jasno vidi da je reč o piscu koji je, više nego iko drugi, imao oslobodilački uticaj na naše doba, i tako daleko prevazišao granice sopstvene književnosti... On, da proširi sliku Mejlera, razmiče dlaku po dlaku iz „Velikog mufa saznanja”.
Jedan primerak je u ponudi
