Počeci hrišćanstva na Balkanu
Zeiler je bio prvi istraživač koji je ukazao na nesvakidašnji značaj Ilirikuma za razvoj kršćanstva, ali i na njegovu stratešku posredničku poziciju između Istoka i Zapada koja ga je tokom vjekova učinila "prijestolnicom Novog rimskog carstva".
Jacques Zeiller u svojoj studiji objelodanjuje najveći dio književne i dokumentarne građe vezane za epohu ranog institucionalizovanja hrišćanstva kao ideologije Rimske-Romejske imperije: svjestan da su brojni dokumenti imperijalne administracije izgubljeni ili uništeni, on za veliki poduhvat rekonstrukcije jedne epohe na prostorima Dunavskih provincija, kojima je pripadao najveći dio Balkana, podatke crpi iz književne zaostavštine, svjedočenja očevidaca ili minucioznom lingvističko-stilskom i paleografskom analizom raznih prepisa književnih djela nastalih vijek - dva kasnije od izvornika, a sačuvanih u nekim od prevoda, uz grčki i latinski, na hebrejski, koptski i aramejski. Zeiller provjerava podatke koje daju hroničari, ili, ukoliko njih nema, na osnovu svjedočenja “žitija”, i takozvanih “posrednih navoda” u dokumentarnoj građi, pokušava i uspijeva da stvori koliko - toliko jasnu istorijsku predstavu o zbivanjima koja su sudbinski predodredili prostor Balkana da bude “poluga moći” u širenju Vizantije na Zapad i obnovi Rimskog carstva. Njegovi zaključci, iako stari gotovo stoljeće, nezaobilazni su - nova istraživanja samo unose ispravke, dodatno osvjetljavaju istoriju oblasti koju je Zeiller “prenebregao”, proširuju saznanja neophodna istoriografiji, arheologiji, istoriji umjetnosti i književnosti, pa i ostalim naukama.
Jedan primerak je u ponudi
