Ibeovac : Ja, Vlado Dapčević

Na samom početku jednog od ranih poglavlja Dapčević kaže: “Najsrećniji period moga života bio je od trideset treće, kada su me kao šesnaestogodišnjaka primili u partiju, do četrdeset prve godine. Živio sam najpunijim životom. Partijski ilegalni rad, borbe, akcije, demonstracije... Bio sam profesionalni revolucionar”. Na jednom nivou, prva poglavlja ove knjige bliska su žanru “sjećanja revolucionara“ koji je u socijalističkoj Jugoslaviji bio relativno rasprostranjen jer se u njemu okušala većina preživjelih prijeratnih komunista i partizanskih komandanata. I unutar takve paradigme, međutim, biografski pabirci Vlade Dapčevića ističu se po iskrenosti i po nedostatku svake političke kalkulacije.