Bolja polovica hrabrosti
Roman „Bolja polovina hrabrosti“ (1972), hrvatskog pisca Ivana Slamniga, smatra se našim prvim istinskim postmodernističkim romanom.
Pripovedač Flaks upoznaje svoje stare prijatelje: Zito, Berti, Hercl i druge. Prisećajući se mladih dana, odlučuju da organizuju izlet u Brestovje, koji će Flaks iskoristiti i za prikupljanje starih natpisa iz 19. veka, pošto piše doktorsku disertaciju iz filologije. U poseti Ziti upoznaje njenu rođaku Anitu, sa kojom nakratko flertuje, ali i njenu tetku, koja piše roman koji mu daje da pročita (radnja se odvija u južnoj Hrvatskoj, a prati priču jednog devojka Ana, koja se udaje za mladog doktora Vojka, nakon što ovaj umre odmah po izbijanju rata, svaki dan odlazi na njegov grob i primećuje mladića na groblju dolazak na grob svog pokojnog muža ili da ponovo vidi tajanstvenog mladića). Nakon povratka iz Brestovja i polemičkog razgovora sa tetkom o razvoju priče u njenom romanu, Flaks odlučuje da prihvati posao koji mu je ponuđen kao profesor engleskog jezika u Brestovju. Odlazi iste večeri.
Jedan primerak je u ponudi
