Filozofija u srednjem veku
Filozofija u srednjem veku je monumentalna studija jednog od najvećih poznavalaca srednjovekovne filozofije, a polazište razmatranja je dodir filosofije i hrišćanske religije, „čim su se pojavili konvertiti grčke kulture”.
Razvoj filozofske misli u definisanom periodu prikazan je u preplitanju tradicionalne antičke mudrosti sa novom društvenom snagom hrišćanstva, uz predstavljanje arapske i jevrejske filozofije dotičnog perioda, čiji je uticaj u 13. veku doveo do osnivanje prvih evropskih univerziteta.
„Ništa nije legitimnije, sa stanovišta opšte istorije filozofije, nego pitati se šta se dogodilo sa filozofskim problemima koje su postavili Grci tokom prvih četrnaest vekova hrišćanske ere. Međutim, ako želimo da proučavamo i razumemo filosofiju ovog perioda, moramo je tražiti tamo gde se ona nalazi, odnosno u spisima ljudi koji su se otvoreno predstavljali kao teolozi ili koji su želeli da to postanu. Istorija srednjovekovne filozofije je apstrakcija preuzeta iz ove veće i sveobuhvatnije stvarnosti koja je bila katolička teologija u srednjem veku. Remek-delo, neophodno za razumevanje misli srednjeg veka i samih početaka moderne epohe.
Jedan primerak je u ponudi
