Ivo Andrić
Ivo Andrić (9. oktobar 1892 — 13. mart 1975) je bio hrvatsko-bosansko-srpski pisac i jedini dobitnik Nobelove nagrade za književnost sa prostora bivše Jugoslavije (1961). Rođen je u Travniku, a školovao se u Sarajevu, Zagrebu, Beču i Krakovu. Tokom Prvog svetskog rata bio je politički zatvorenik zbog simpatije prema jugoslovenskom jedinstvu. Posle rata započeo je diplomatsku karijeru, radeći u raznim evropskim prestonicama.
Andrić je najpoznatiji po svojim romanima i pripovetkama koje se bave istorijom i sudbinom Bosne i njenog naroda, često smeštenim u osmanski i austrougarski kontekst. Njegova najpoznatija djela su „Na Drini ćuprija“, „Travnička hronika“ i „Gospođa“, koji zajedno čine svojevrsnu trilogiju o bosanskoj istoriji i mentalitetu. „Na Drini ćuprija“, epski roman o viševekovnoj istoriji grada Višegrada i njegovog mosta, dobio je Nobelovu nagradu.
Njegov stil je smireno refleksivan, istorijski informisan i duboko humanistički, a njegove teme su često obeležene kontemplacijom zla, sudbine, patnje i istorijskih ciklusa.
Andrić je iza sebe ostavio bogat opus eseja, pripovetki i romana, a njegovo stvaralaštvo i dalje zauzima značajno mesto u književnosti jugoistočne Evrope.
Naslovi u ponudi
Dvije priče
Knjiga sadrži priče Priča o kmetu Simanu i Bife "Titanik".
Mustafa Madžar i druge priče
Kratka priča Mustafa Madžar opisuje život Mustafe Madžara, junaka iz Doboja koji se borio protiv Austrijanaca.
Na Drini ćuprija
Na Drini ćuprija je roman Ive Andrića koji je prvi put objavljen 1945. godine. Radnja se dešava u Višegradu, malom bosanskom gradu, a centralni motiv je most na Drini, koji je simbol kulture, istorije i sudbine naroda kroz vekove.
Na Drini ćuprija
„Most na Drini“ (1945) Iva Andrića je remek-delo svetske književnosti, istorijska hronika o mostu preko Drine u Višegradu, koji simbolizuje trajnost i sudbinu ljudi kroz vekove.
