Kazuo Ishiguro

Kazuo Išiguro (rođen 8. novembra 1954. u Nagasakiju, Japan) je britanski pisac japanskog porekla, dobitnik Nobelove nagrade za književnost za 2017. godinu. U Ujedinjeno Kraljevstvo se preselio sa porodicom 1960. godine. Studirao je engleski jezik i filozofiju na Univerzitetu u Kentu, a kasnije kreativno pisanje na Univerzitetu Istočne Anglije. Njegova dela, poznata po svom suptilnom stilu, istražuju teme sećanja, gubitka, identiteta i prolaznosti.

Njegov prvi roman, „Bledo lice brda“ (1982), je priča o japanskoj udovici i njenim sećanjima na posleratni Nagasaki. Nakon toga je napisao „Umetnik nestalog sveta“ (1986), smešten u Japanu, koji istražuje teme umetnosti i traume. Međunarodnu slavu stekao je romanom „Ostaci dana“ (1989), o engleskom batleru i propuštenim prilikama, koji je osvojio Bukerovu nagradu i adaptiran u film 1993. godine sa Entonijem Hopkinsom u glavnoj ulozi. „Neutešni“ (1995) je eksperimentalniji roman o muzičaru i snovima, dok „Kad smo bili siročići“ (2000) istražuje detektivsku priču smeštenu u Šangaju. „Nikad me ne ostavljaj“ (2005), distopijska priča o kloniranju, adaptirana je u film 2010. godine. „Zakopani div“ (2015) meša fantaziju i istoriju, a „Klara i sunce“ (2021) bavi se veštačkom inteligencijom.

Išigurovi romani, prevedeni na više od 50 jezika, hvaljeni su zbog svoje emocionalne dubine i univerzalnih tema, iako su neki kritičari smatrali njegov stil uzdržanim. Dobitnik je brojnih nagrada, uključujući Orden Britanske imperije (1995) i francuski Orden umetnosti i književnosti (1998).